udupić

udupić
udupić {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. dk VIIb, udupićpię, udupićpi, udupićpiony, wulg. {{/stl_8}}{{stl_7}}'pozbawić kogoś możliwości działania, unieszkodliwić kogoś, wyrządzić komuś coś złego, rozprawić się z kimś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Udupić kogoś na egzaminie. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • udupić — dk VIa, udupićpię, udupićpisz, udup, udupićpił, udupićpiony wulg. «pozbawić kogoś możliwości działania, rozprawić się z kimś; załatwić kogoś» Profesor udupił studentów na egzaminie. Nie dał się udupić swojemu szefowi …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”